tag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post5658573263334435649..comments2023-04-11T17:57:44.852+03:00Comments on Mama's (goody) bag: Εγω τώρα δηλαδή πώς να αντιδράσω???Μαμάhttp://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comBlogger19125tag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-77741314701705790762017-09-05T15:01:11.848+03:002017-09-05T15:01:11.848+03:00Η κόρη μου εδώ και τέσσερα χρόνια πηγαίνει μαθήματ...Η κόρη μου εδώ και τέσσερα χρόνια πηγαίνει μαθήματα πιάνου. Παρόλα αυτά, τα τελευταία δύο χρόνια, παρατηρώ πως δεν διαβάζει την ώρα που πρέπει και διαβάζει τελευταία στιγμή, λίγο πριν το μάθημα. Φέτος, μου είπε πως θέλει να σταματήσει γιατί βαριέται να διαβάζει. Εγώ πιστεύω πως δεν το σκέφτηκε καλά γιατί δεν έχει καμία άλλη δραστηριότητα στον ελεύθερο της χρόνο. Όλη μέρα είναι στα ηλεκτρονικά. Της είπα να το ξανασκεφτεί. Το ξανασκέφτηκε, αλλά η άποψή της έχει μίνει η ίδια. Είναι ώριμη αρκετά και νομίζω πως το έχει πάρει στα σοβαρά. Τι να κάνω; Να την αφήσω; Δεν θέλω να την κάνω να νιώθει σαν να την αναγκάζω να πηγαίνει μαθήματα πιάνου. Πείτε μου την άποψη σας σας παρακαλώ.<br />Ευχαριστώ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-38440499775639939082013-01-27T16:15:09.422+02:002013-01-27T16:15:09.422+02:00Μεγάλο θέμα ξεκίνησες! Πριν κάνω παιδιά και όντας ...Μεγάλο θέμα ξεκίνησες! Πριν κάνω παιδιά και όντας δασκάλα πιάνου εκνευριζόμουν που έβλεπα τους γονείς με το που λίγο τα παιδιά τους βαριόντουσαν και δεν διάβαζαν τα σταματούσαν από το μάθημα. θεωρώ πως σε μικρή ηλικία και στα 2 πρώτα χρονια κάθε εξωσχολικής δραστηριότητας δεν μπορείς με τόσες λίγες γνώσεις να κρίνεις αν σου αρέσει ή όχι αυτό που κάνεις. Χρειάζεται χρόνος. <br />Η κόρη μου προνήπια και νήπια πήγε μπαλέτο (μην έχοντας στην περιοχή μας κάτι άλλο για αυτή την ηλικία (μουσική ξεκινήσαμε μαζί φέτος στην πρώτη). Πέρυσι λοιπόν δεν ήθελε να πάει μπαλέτο αρκετές φορές μετά τα Χριστούγεννα. Μου είπε ότι φοβάται την δασκάλα όταν μαλώνει τα άλλα παιδιά. (όχι αυτήν). Μίλησα με την δασκάλα και η κοπέλα ενδιαφέρθηκε. Συνεργαστήμε πολύ καλά. Παρόλ αυτά η κόρη μου δεν ήθελε να πάει. Της είπα ότι θα σταματήσει και θα το ξανασκεφτεί. Έναν μήνα μετά λέγοντας της ότι αν σταματήσει δεν θα συμμετέχει στην τελική παράσταση της σχολής αποφάσισε να ξαναξεκινήσει. Πίστευα φέτος ότι θα θέλει και πάλι να σταματήσει αλλά βλέπω πως της αρέσει περισσότερο. Δεν ξέρω αν θα το συνεχίσει αλλά σε 1-2 χρόνια θα μπορεί να κρίνει καλύτερα. Ψάξε τι είναι αυτό που την απασχολεί. Μπορεί απλά να θέλει να είναι μαζί σου εκείνη την ώρα γιατί της λείπεις. Μπορεί να συμβαίνει κάτι μέσα στο μάθημα. Υπάρχουν γονείς και παιδιά που τους αρέσει συνέχεια να δοκιμάζουν καινούργια πράγματα. Τελικά όμως μαθαίνουν κάτι από αυτά σωστά; Από την άλλη δεν μπορούμε να πιέζουμε ένα παιδι μόνο και μόνο επειδή πληρώνουμε να ασχοληθεί με κάτι γιατί θα το μισήσει. Ηρέμησε, μίλησε μαζί της και προσπάθησε να καταλάβεις περισσότερα. Θα χαρώ να μας πεις την συνέχεια κάποια στιγμή.<br />kathy by anthomeliΚάλη και Κατερίνα από Ανθομέλιhttps://www.blogger.com/profile/15401492991905070681noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-72499584368460554032013-01-22T21:44:18.911+02:002013-01-22T21:44:18.911+02:00Καλωσήρθες και σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες τ...Καλωσήρθες και σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες τις σκέψεις σου μαζί μου! 3 κόρες ε? να σου ζήσουν! Οι απόψεις σου με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη! Αλλα αυτή δεν ήταν η πρώτη φόρα: γι αυτό και πάτησα πόδι που λένε. Και έπιασε γιατι η αγαπούλα μου το κατάλαβε. Και ήδη απο την ίδια βραδυά τα συζητήσαμε όταν γυρίσαμε σπίτι και όλα καλά. Σήμερα δε, πήγαμε στο μπαλέτο μιά χαρά. Όσο για την ελαστικότητα συμφωνώ επίσης - για παράδειγμα όταν μου είπε πως δεν θέλει να πηγαίνει πλέον τένις την σταμάτησα (αφού βέβαια την άφησα να το σκεφτεί και να είναι σίγουρη πως πραγματικά θέλει να το διακόψει). Το όλο μου πρόβλημα με το μπαλέτο και το όλο παραπάνω σκηνικό ήταν οτι δεν μου παρουσίαζε κάποιο λόγο και είχε το στύλ: "γιατι έτσι" - ε το "γιατι έτσι" δεν είναι αρκετά καλός λόγος!!! Εξ ού και ο αλληλοσπαραγμός :-) Φιλιά πολλά και πάλι χάρηκα πολύ για τα σχόλια σου!Μαμάhttps://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-29211816656997983612013-01-22T21:32:19.317+02:002013-01-22T21:32:19.317+02:00Χα Χα - να' σαι καλα βρε Άντζελα μου με έκανες...Χα Χα - να' σαι καλα βρε Άντζελα μου με έκανες και γέλασα!!! Πανέξυπνο το παιδάκι σου!!! Παρεπιπτόντως θέλω να σου πώ πως την παρεξήγησή μας την λύσαμε το ίδιο κιόλας βράδυ - δεν κρατάμε "κακία" η μία στην άλλη. Άλλωστε η κόρη μου το κατάλαβε το λάθος της σχεδόν αμέσως. Και θέλω να σου πώ πως σήμερα πήγαμε ωραία ωραία στο μπαλέτο μας και ούτε γάτα ούτε ζημιά!!!Μαμάhttps://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-82539279152490453892013-01-20T08:10:55.447+02:002013-01-20T08:10:55.447+02:00Καταρχήν να σου που ότι δεν ανήκω στις "ζεν&q...Καταρχήν να σου που ότι δεν ανήκω στις "ζεν" μαμάδες. Κάθε άλλο. Και μένα το μάτι μου αστράφτει έντονα συχνά πυκνά μέσα στην ημέρα. Έχοντας όμως 3 κόρες με τη μικρότερη στα 4, μπορώ να σου πω ότι αυτό που τώρα το αντιμετώπισες ως κάτι πολύ σημαντικό για να διδάξεις στο παιδί τις ευθύνες του, όταν η κόρη σου γίνει 9 θα σου φαντάζει ασήμαντο. ΠΙΣΤΕΥΩ απόλυτα στο ότι από μικρά τους μαθαίνουμε αξίες, προσπαθώ και εγώ να κάνω τις κόρες μου υπεύθυνες ΑΛΛΑ αν μια φορά δεν ήθελε να πάει... δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Ούτως ή άλλως δεν είναι σχολείο, είναι δραστηριότητα. Το χειρίστηκες πολύ σωστά με το κάνεις υπομονή, να τη ντύσεις εσύ, να τη ρωτήσεις τι φταίει.. αλλά τι κέρδισες μετά; Και εκείνη αναγκάστηκε να φτάσει στα άκρα και να επιμένει (όχι πλέον γιατί δεν ήθελε, αλλά απλά για να σου πάει κόντρα) και εσύ έχασες τη ψυχική σου ηρεμία και χάσατε το χρόνο σας ενώ θα μπορούσατε να παίζατε όμορφα μαζί στο σπίτι. Εγώ θα την άφηνα για μια φορά, αλλά το βράδυ πριν κοιμηθεί θα την ξαναρωτούσα τι έφταιξε, θα της έλεγα ότι δεν μπορούμε να πηγαίνουμε μόνο όποτε θέλουμε, ότι στενοχωρέθηκα και ότι την επόμενη φορά πρέπει να πάει. Αν και την επόμενη φορά το έκανε ξανά, θα της έλεγα ότι αν δεν ξαναπάει θα πρέπει να διακόψει. Πάντως από μία φορά δεν κρίνεται η υπευθυνότητα. Και εμείς καμιά φορά δε λέμε "Αχ, δεν έχω όρεξη για τα πιάτα!" και τα αφήνουμε για το πρωί; Δε σημαίνει ότι αμελούμε τις ευθύνες μας. Δώς της λίγο αέρα. Να νιώσει ελεύθερη ότι μπορεί να αποφασίσει μόνη της. Το έχουν ανάγκη σε αυτή την ηλικία. Κι αν αναρωτιέσαι " και αν μάθει ότι μπορεί να ξεφεύγει και δε θέλει να πηγαίνει και στο σχολείο;" Συνήθως δεν το επαναλαμβάνουν. Απλά θέλουν να το δοκιμάσουν για μία φορά. Και φυσικά στο σχολείο δεν είμαστε ελαστικοί. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ όμως σου λέω, θα έχετε τόσα ζητήματα προστριβής αργότερα που δεν αξίζει για τόσο ασήμαντα να χαλάμε τη διάθεσή μας/Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-78680394557088038992013-01-19T09:02:46.903+02:002013-01-19T09:02:46.903+02:00Δεν το συζητώ είναι εξουθενωτικό αλλά τι να κάνεις...Δεν το συζητώ είναι εξουθενωτικό αλλά τι να κάνεις? Υπομονή μόνο και εύχομαι όταν μεγαλώσει να καταλάβει ότι δεν είμαι κακιά μαμά όπως μου είπε χτες στο super market (σκηνικό απίστευτο η μικρή μπροστά στα χαζοπαίχνιδα να φωνάζει ότι το θέλει το παιχνίδι κι εγώ να έχω καθίσει σε μια καρέκλα να περιμένω να φύγουμε χωρίς παιχνίδι και περνάει μια κυρία και τι μου λέει Θεέ μου... "Θες η κυρία να πει πως είσαι κακιά μαμά?")<br />Κουράγιο!!!! Angelahttps://www.blogger.com/profile/07673291354732854361noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-47937933579542688652013-01-18T16:56:08.331+02:002013-01-18T16:56:08.331+02:00Καλησπέρα Όλγα και καλως ήρθες! Συμφωνώ πως δεν πα...Καλησπέρα Όλγα και καλως ήρθες! Συμφωνώ πως δεν παρατάμε κάτι στη μέση αβίαστα. Σε αντίστοιχη περίπτωση - που ήθελε να σταματήσει δηλαδή - της έδωσα την επιλογή και το περιθώριο να σκεφτεί και να αποφασίσει και στο τέλος με εξέπληξε ευχάριστα με την ωριμότητα και τον τρόπο που πήρε την απόφασή της (την οποία και δεν έχει μετανιώσει μπορώ να σου πώ). Το σταματήσαμε το τένις αλλα μετά απο ώριμη σκέψη και συζήτηση - και αυτό μας έκανε και στις δύο καλό. Μαμάhttps://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-9563125589878341972013-01-18T15:24:37.369+02:002013-01-18T15:24:37.369+02:00Κάπου στη μέση είναι η λύση κατά τη γνώμη μου. Προ... Κάπου στη μέση είναι η λύση κατά τη γνώμη μου. Προσωπικά δε δέχομαι την "παιδικότητα" όταν αυτό σημαίνει ότι στο όνομά της μπορούν να έρθουν όλα τούμπα. Από την άλλη, όλοι έχουν στραβές στιγμές, κακή διάθεση κλπ. Κάποιες φορές γίνεται να μην κάνουμε κάτι, άλλες φορές δε γίνεται. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το κοριτσάκι δε θέλει να πάει σε ένα μάθημα και όχι να σταματήσει τελείως. Μάλλον θα το δεχόμουν και θα έκανα ότι έκανε και η μαμά της, εφόσον είχα τη δυνατότητα (και πρακτικά). Αν ήθελε να σταματήσει τελείως, τότε αλλάζει. Δεν παρατάμε στη μέση κάτι που αρχίσαμε, τουλάχιστον το δίμηνο που έχουμε πληρώσει, κλπ.<br />φιλικά,<br />ΌλγαΌλγα Χατζηχρίστουnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-65485201107029608212013-01-18T14:42:24.154+02:002013-01-18T14:42:24.154+02:00Καλωσήρθες και ευχαριστώ πάρα πολύ που μοιράστηκες...Καλωσήρθες και ευχαριστώ πάρα πολύ που μοιράστηκες τις απόψεις σου μαζι μου. Όπως θα διάβασες είχα και εγώ τους ενδοιασμούς μου ως προς το ποιά προσέγγιση είναι η σωστή και πώς πρέπει να αντιδράσω. Σε καμμια περίπτωση δεν προσπαθώ να μετατρέψω το παιδί μου σε εναν καθώς πρέπει ενήλικα - απλά προσπαθώ να της δώσω μια αίσθηση υπευθυνότητας ώς προς τα πράγματα που την αφορούν. Και νομίζω πως το καταλαβαίνει και εκείνη πότε είναι λάθος και πότε είμαι εγώ λάθος (γιατι φυσικά είμαι και εγώ κάποιες φορές). <br />Όσον αφορά στις προειδοποιήσεις και την πραγματοποίηση των απειλών με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη και μάλιστα ακολουθώ αυτή την τεχνική με μεγάλη επιτυχία: και οι 2 κόρες μου ξέρουν πως αν η μαμά πεί ναι είναι ναι, αν πει οχι είναι οχι και αν απειλήσει θα πραγματοποιήσει! Μαμάhttps://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-7941606574144434802013-01-18T14:30:40.192+02:002013-01-18T14:30:40.192+02:00Σε ευχαριστώ Μαράκι μου - και εγώ πιστεύω πως κάπο...Σε ευχαριστώ Μαράκι μου - και εγώ πιστεύω πως κάποια στιγμή θα περάσει. Και θα περάσει γιατί πιστεύω πως ήδη έχει καταλάβει κάποια πράγματα (άλλωστε είναι ενα φιλότιμο παιδί). Φιλιά πολλάΜαμάhttps://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-40947900774597811922013-01-18T14:26:02.641+02:002013-01-18T14:26:02.641+02:00Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια σου - νομίζω ...Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια σου - νομίζω έχουμε απόλυτη σύμπνοια απόψεων... Αλλά σε "στραγγίζει" μιλάμε ψυχολογικά αυτό το "κάνω το σωστό για το παιδί μου" - ε? Μαμάhttps://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-55609872507794910432013-01-18T14:19:38.607+02:002013-01-18T14:19:38.607+02:00Καλωςήρθες και εσύ. Αρχικά να σου πώ πως συμφωνώ μ...Καλωςήρθες και εσύ. Αρχικά να σου πώ πως συμφωνώ με αυτά που γράφεις παραπάνω - μόνο που στην δική μας την περίπτωση δεν ισχύουν γιατι το μπαλέτο είναι η μόνη δραστηριότητα που κάνει η κόρη μου, που παρεπιπτόντως πάει νήπιο και κοντεύει τα 6. Άσε που το μπαλέτο είναι αποκλειστικά δική της επιλογή. Γι αυτό και θεωρώ πως ενα απλό "δεν θέλω" δεν αρκεί. Δεν θα της έλεγα τίποτα αν ήταν π.χ. άρρωστη ή έστω λίγο ζαβλακωμένη που λένε - αλλα στα καλά καθούμενα και ενώ όλοι μας τρέχουμε σαν τρελοί για να την πάμε στη δική της ασχολία να μη θέλει απλά - έ κάπως μου φαίνεται... Μαμάhttps://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-22439284449770860262013-01-18T14:13:56.123+02:002013-01-18T14:13:56.123+02:00Αρχικά καλωσήρθες και χαίρομαι πολύ που μπήκες στο...Αρχικά καλωσήρθες και χαίρομαι πολύ που μπήκες στον κόπο να μου γράψεις την άποψή σου. Για να σου απαντήσω ναι εκείνη το ζήτησε το μπαλλετο και μάλιστα επίμονα. Και γενικά της αρέσει - δεν της το έχω επιβάλει ή κάτι τέτοιο. Όποτε απο οτι καταλαβαίνω συμμερίζεσαι την άποψη μου περι των "υποχρεώσεων" των μικρών μας. Μαμάhttps://www.blogger.com/profile/05890310540643572788noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-80063781430422396702013-01-18T14:01:43.028+02:002013-01-18T14:01:43.028+02:00Καλησπέρα μαμά Δέσποινα!
Αρχικά πιστεύω πως οι προ...Καλησπέρα μαμά Δέσποινα!<br />Αρχικά πιστεύω πως οι προσπάθειές σου να πάει στο μπαλέτο εκείνη την ημέρα έπρεπε να σταματήσουν εκεί που ενώ ήταν ήδη ντυμένη, ξαναθυμήθηκε ότι δεν θέλει να πάει. Ούτε γλυκόλογα από τη δασκάλα, ούτε από τα άλλα παιδάκια, ούτε άλλες μαμάδες να κοιτάζουν περίεργα, τίποτα!<br />Στο μπαλέτο υποτίθεται ότι πηγαίνει για να περάσει καλά και εκείνη την ημέρα μάλλον δεν θα περνούσε καλά ό,τι κι αν έκανες. Επίσης, μην το βλέπεις σαν υποχρέωση όπως το σχολείο. Ακόμη και σε εμάς έχει συμβεί κάποιες φορές να μην έχουμε όρεξη να πάμε στο γυμναστήριο, στο χορό ή σε ό,τι άλλο έχει επιλέξει ο καθένας μας για να χαλαρώνει. Με το να την πιέσεις σε μια τέτοια κατάσταση μόνο αντίδραση και νεύρα πετυχαίνεις και από τις 2 πλευρές. Στη θέση σου, θα μπορούσα να δεχτώ να μην έχει όρεξη να πάει μία φορά. Στην περίπτωση όμως που το έκανε συχνά, εδώ μπαίνει το θέμα της υποχρέωσης, αλλά με άλλη έννοια. Δεν είναι υποχρεωμένη να πηγαίνει στο μπαλέτο αν δεν το θέλει, αλλά είναι υποχρεωμένη να σέβεται τον κόπο, το χρόνο και τα χρήματα της μαμάς και του μπαμπά και να αποδεχτεί ότι θα τη διαγράψετε από το μπαλέτο. <br />Στο ότι γενικώς, όπως λες, σας βγάζει το λάδι πριν πάτε κάπου, θα σου πω τι θα έκανα εγώ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα ξεκινούσα ξεκαθαρίζοντας στο παιδάκι μου ότι σήμερα θα βγούμε και πρέπει να είμαστε όλοι έτοιμοι και να φύγουμε στις 18:00, για παράδειγμα, χωρίς καμία καθυστέρηση. Αν μου έκανε τελευταία στιγμή «τζιριτζαντζουλιές» και γκρίνιες ότι θέλει πρώτα να τελειώσει το παιδικό που βλέπει, θα της έλεγα με πολύ όμορφο και ήρεμο τρόπο ότι πρέπει να φύγουμε τώρα, διαφορετικά θα μείνει μέσα. Και εδώ έχεις 2 επιλογές. Αν έχεις κοντά μαμά ή πεθερά που εμπιστεύεσαι, δηλώνεις στη μικρή ότι αφού δεν είναι έτοιμη, θα μείνει με τη γιαγιά, ενώ η μαμά, ο μπαμπάς και το αδερφάκι της (αν έχει) θα βγουν βόλτα. Αν δεν έχεις κάποιον να την κρατήσει, απλώς της δηλώνεις ότι αφού δεν είναι έτοιμη, θα μείνετε όλοι στο σπίτι και δεν θα πάτε βόλτα. Ούτε νεύρα ούτε φωνές. Αν την προειδοποιήσεις για κάτι, θα πρέπει να επιμείνεις σε αυτό και να μην κάνεις πίσω όσο κι αν χτυπιέται γιατί αν το κάνεις, πάει σε καβάλησε και το έχασες το παιχνίδι. Νομίζω πως αυτή η συνέπεια κρίνει την επιτυχία σε τέτοια θέματα με τα μικρά μας μπουμπουκάκια.<br />Γενικώς, επειδή κι εγώ το θέμα της διαπαιδαγώγησης το ψάχνω χρόνια τώρα, πολύ πριν κάνω παιδάκι, πιστεύω πως τα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι κρίσιμα και από εκεί θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό τι άνθρωποι θα γίνουν. Ωστόσο, θεωρώ πως δεν πρέπει να προσπαθούμε να μεταμορφώσουμε ένα παιδάκι σε έναν καθώς πρέπει ενήλικα. Δεν γίνεται, δεν είναι σωστό. Τώρα είναι η σειρά τους να κάνουν βλακείες, σκανταλιές, να ξεσαλώσουν. ΑΛΛΑ «Μέτρον Άριστον»! Εκεί είναι που πρέπει να αυτοσχεδιάσετε ως γονείς για να κρατήσετε τις ισορροπίες.<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-4912011384342862882013-01-18T11:19:10.600+02:002013-01-18T11:19:10.600+02:00Αχ έβγαλες το ρομπότ! Γιουπι!Αχ έβγαλες το ρομπότ! Γιουπι!Parents Land Grhttps://www.blogger.com/profile/14571687519577981222noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-20435537015008618622013-01-18T11:18:24.316+02:002013-01-18T11:18:24.316+02:00Το περάσαμε και εμέις περσι με το judo.Φέτος δεν α...Το περάσαμε και εμέις περσι με το judo.Φέτος δεν αντιδρά το ίδιο. Μάλλον έτσι αντιδρούν σε αυτήν την ήλικια. Έμενα ήθελε να κοιμήθει.Φέτος που είμαστε πρωτάκια και διαβάζουμε μετά το σχολείο και δεν κοιμόμαστε δεν φέρνουμε αντίρρηση. Το αντίθετο μάλιστα. Χτες μπορούσε να το αποφύγει γιατί είχα δουλειά αλλά με έβαλε να βρώ άλλη λύση ώστε να πάει οπωσδήποτε! Υπομονή λοιπόν.Θα της περάσει.Συζήτησέ το μαζί της να βρεις τον λόγο. Ακόμα και ότι νιωθει κούραση ή βαρεμάρα κάτι σημαίνει. Φιλάκια.<br />Parents Land Grhttps://www.blogger.com/profile/14571687519577981222noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-15984966433282082272013-01-18T11:01:01.126+02:002013-01-18T11:01:01.126+02:00Καλημέρα κι από μένα. Η κόρη μου είναι τώρα 4μιση ...Καλημέρα κι από μένα. Η κόρη μου είναι τώρα 4μιση και πηγαίνει στο μπαλέτο όλο χαρά. Αυτό βέβαια ισχύει φέτος γιατί πέρσι ενώ ξεκινήσαμε όλο χαρά μετά από ένα μήνα αποφάσισε πως δεν ήθελε άλλο, αλλά δεν της έκανα την χάρη αφού δεν έβλεπα κλάματα και υπερβολικές αντιδράσεις. Συνεχίσαμε να πηγαίνουμε βάζοντας όρια (Πρέπει να πάμε μέχρι τα Χριστούγεννα γιατί έχουμε πληρώσει και δεν γίνεται να μην πάμε, πρέπει να πάμε γιατί είναι η παράσταση και δεν γίνεται να αφήσεις το άλλο κοριτσάκι μόνο του και άλλα τέτοια). Βέβαια κι εμείς κάναμε το ίδιο με τον μπαμπά παραπάνω "μπες στην αίθουσα κι όταν θες να χορέψεις μπορείς να σηκωθείς" κλπ. Η δική μου γνώμη είναι ότι δεν πρέπει να δεχτείς την πρώτη άρνηση και να σταματήσετε πιστεύω ότι τα παιδιά χρειάζονται τα όρια, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις και αυτό που φοβάμαι εγώ πάρα πολύ είναι μήπως αν δεχτείς αμέσως αυτή την άρνηση μετά σε κάθε δυσκολία που θα αντιμετωπίζει σου λέει ένα δεν θέλω πια και δεν μπορείς να της αλλάξεις γνώμη και δυστυχώς έρχονται πολλές και πιο σοβαρές υποχρεώσεις (σχολείο, ξένες γλώσσες, φροντιστήρια....). Όλα αυτά βέβαια ισχύουν όσο βλέπεις ότι είναι πεισματάκια γιατί αν το παιδί υποφέρει δεν έχει νόημα καμία δραστηριότητα. Καλό κουράγιο, όλες αισθανόμαστε πιστεύω όπως εσύ απλά άλλες το παραδεχόμαστε κι άλλες όχι.Angelahttps://www.blogger.com/profile/07673291354732854361noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-23791521320737979132013-01-18T10:19:22.184+02:002013-01-18T10:19:22.184+02:00Πόσο χρονών είναι η κόρη σου? Εμένα είναι 5μιση κ...Πόσο χρονών είναι η κόρη σου? Εμένα είναι 5μιση και αρνείται να πάει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα... μου λέει "μαμά, δεν μου άρεσε, είναι σαν σχολείο". Και επειδή έχω διαβάσει ότι σε αυτές τις ηλικίες οι οργανωμένες δραστηριότητες δεν είναι καλές, γιατί το παιδί πάνω από όλα έχει ανάγκη το ελεύθερο παιχνίδι.... αναρωτιέμαι μήπως το έχουμε παρακάνει με τις δραστηριότητες, τα προγράμματα, το ρολόι στο χέρι, την πίεση και τη φούρια "άντε να γυρίσω νωρίς για να προλάβουμε να πάμε στο μπαλέτο/το πιάνο/το κολυμβητήριο"... φταίνε τα παιδιά που είναι απείθαρχα, χωρίς όρια, χωρίς συνέπεια, ή μήπως εμείς είμαστε τελικά... λάθος???Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8286053017636017667.post-47628801281102652892013-01-18T10:01:58.206+02:002013-01-18T10:01:58.206+02:00Καλημέρα από έναν μπαμπά που έχει ζήσει (και ζει) ...Καλημέρα από έναν μπαμπά που έχει ζήσει (και ζει) παρόμοια σκηνικά.<br />Το μπαλέτο είναι κάτι που η ίδια το ζήτησε; Αν ναι, τότε στα δικά μου μάτια είναι υποχρεωμένη να τιμήσει τον κόπο που κάνετε για να ικανοποιήσετε την επιθυμία της. Οπότε αν δεν θέλει, αυτό πρέπει να έχει μία συνέπεια.<br />Πάντως το 1-1 που περιγράφεις το είχα κάνει με το γιο μου πέρσι που ήταν 3 στα 4. Φέτος όταν δεν θέλει να κάνει (μουσικοκινητική αγωγή) του λέω να μπει στην αίθουσα και να παρακολουθήσει, ακόμη κι αν δεν κάνει καθόλου. Αν το κάνει δεν θα έχει καμία συνέπεια.<br />Δεν ξέρω αν βοήθησα. Καλή συνέχεια.ChrisMaGRhttp://blog.chrismagr.comnoreply@blogger.com