Μια Μπαλαρίνα ανάμεσα μας & Γιατί είναι σημαντικό να ακούμε τα "θέλω" των παιδιών μας

Η μεγάλη μου κόρη απο πέρσι μου είχε πει πως θέλει να κάνει μπαλέτο. Όμως εγώ, η μανούλα, μια και δεν τρελαίνομαι για το μπαλέτο προσπάθησα να την αποτρέψω συμπεραίνοντας -τελείως αυθαίρετα- πως απλά μου το ζητάει γιατί όλα τα κοριτσάκια κάνουν μπαλέτο. Επιπρόσθετα της είπα πως δεν μου αρέσει το μπαλέτο (λες και αυτό είναι "ΤΟ" επιχείρημα).

Χρειάστηκε μία κουβέντα της μικρής μου όμως για να αναθεωρήσω/ να μπω στην θέση μου. Μου είπε:

"Μαμά, δεν χρειάζεται να σου αρέσει εσένα το μπαλέτο. Εγώ θέλω να πάω - όχι εσύ".

Με "τάπωσε" κανονικότατα έχω να πώ. Πόσο μα πόσο δίκαιο είχε! Είχα πράγματι προσπαθήσει να βάλω την κόρη μου σε ένα καλούπι που επέλεξα εγώ??? Και πού πήγε όλη αυτή η γνώση που έχω αποκομίσει κατά καιρούς απο τα άπειρα άρθρα που έχω διαβάσει και λένε πως πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας να χαράξουν τον δικό τους δρόμο και να τα ενθαρρύνουμε να ακολουθούν τα ενδιαφέροντά τους? Τσάμπα τόσο διάβασμα!

Ταρακουνήθηκα θέλω να σας πώ. Γιατι πραγματικά είχα άδικο.

Εμείς οι γονείς πρέπει απλώς να είμαστε εκεί για τα παιδιά μας. Το πού είναι όμως αυτό το "εκεί" θα το αποφασίσουν αυτά και όχι εμείς. 

Έτσι λοιπόν στις 18 Σεπτεμβρίου πήγαμε στο πρώτο μας μάθημα μπαλέτου. Η κόρη μου - διστακτικά στην αρχή- μπήκε στην αίθουσα με το ωραίο της το κορμακι, τη φουστίτσα και τα ειδικά παπουτσάκια και όταν βγήκε ήταν πολύ χαρούμενη!!!

Σήμερα, σχεδόν ένα μήνα μετά από αυτή την πρώτη μέρα της μεγάλης μου αγάπης στο μπαλέτο έχω να σας πω και να παραδεχτώ πως το καταευχαριστιέται το αγαπάκι μου το μπαλέτο της, δεν το βαριέται καθόλου και ανυπομονεί να πάει.

Επίσης, επειδή η μεγάλη μου αγάπη είναι και λίγο "πριγκίπισσα" και τα συναφή, το μπαλέτο ταιριάζει πάρα πολύ στην ιδιοσυγκρασία της!

Πάλι καλά που άκουσα το παιδί μου έχω να πώ!

Και τώρα λίγες ακόμα αναμνήσεις απο την πρώτη μέρα του μπαλέτου της μεγάλης μου αγάπης:

1) Η μικρή μου αγάπη (που μας συνόδεψε αφού πήγαμε όλοι οικογενειακώς) ήθελε και αυτή οπωσδήποτε κότσο - πράγμα όχι και τόσο εύκολο μια και το μάκρος των μαλλιών της είναι κοντό):



Δεν είναι μια γλύκα???



2) Αυτή η φωτογραφία είναι η αγαπημένη μου, γιατί εκτός από αστεία είναι και απολύτως ενδεικτική του ότι το κάθε παιδί έχει την δική του προσωπικότητα και εμείς οι γονείς θα πρέπει να είμαστε σε θέση να το καταλαβαίνουμε αυτό, και να ενθαρρύνουμε το κάθε μας παιδί να ακολουθεί τα δικά του ενδιαφέροντα:



Η μία έχει ΕΚΣΤΑΣΙΑΣΤΕΙ με τις φωτογραφίες απο προηγούμενες εκδηλώσεις της σχολής μπαλέτου ενώ η άλλη ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΤΡΕΛΑ!!! Χα Χα Χα


Φιλιά
Μαμά Δέσποινα